BÂISTEWERREK

I. ’T GEÊIM VAN ÂIDAM

’n Rêike autmêin véjr de kunstenoar,

’n skatkist vòl mit köstboar goed, mit skroefies,

moertjes, pinnetjes en ploatjes. Spêikers,

bautjes, stàngetjes en ònderddûizend blokkies

van eike, berke, nôte, péjre of finéjr,

van tafels, baanke, kàrre, ploatespéjlers.

’n Bâistewerrek, inkelt al ’t slôpe

van zòn baankstel.

                                En dan de ôgst sòrtéjre:

ieder mâitje krâigt ze âige bàkkie.

De skuur van opa Hutzezon is gaud wâird.

Wêi wéjte d’r nau van,

                                        moar auw ’t stil!

II. ’T ÒNTEVRÉJDE SKEPSEL

Me rok waait zô nàg van me gat of.

Wet is dut nau, Jan Stuijt, ken dat niet gladder?

            Jan skudt ze ôfd: dat ònbegrip!

            Zòn béjld wil ammoar wéjr wet oars.

Vergéjt niet wâir je oorspròng laat.

In de skuur van opa Hutzezon,

dâir bin je còncipiéjrt.

Me zolderkamer was de kraamkliniek –

ier lêgge alle tànge, zage, batels,

vêiltjes, amers en de autliem.

’n Fréjsmechine ad ik nôdig

òm van je blaauwe rok wet fâisteleks te make.

Oe doch je dat je an je àrme kòmme binne?

’k Ê bâistewerk ad an je vingers, ellebôgies.

Je kràgge bloedkeroale mit ’n gauwe slot,

in dan vêin jêi je kroalep niet zò mooi!

            De kunstenoar wòrdt slecht begréjpe.

            ’t Minst nàg déjr ze âige werk.