De Volendamse kunstenaar Jan Stuijt maakte van afvalmateriaal een serie van 10 beelden op Volendamse thema’s. Op zijn verzoek schreef Sijmen daar gedichten bij in het Volendams. De beelden zijn te koop via de website van Jan Stuijt. Hieronder volgt het eerste gedicht.

GROEPSPÒRTRET

Néjge vréjmde véjgels òp ’n tafel –

wâir blêift nau nummer tien? Dan is ’t koor

còmpléjt. Wet zauwe ze gân zinge, mâister?

De mâister wéjt ’t niet. De tiende zit nàg

in ze vingers, en of die zinge gâit

of bidde, of dânse in de kermistent?

Miskien klimt die deméj wel in de skûitjes,

mit ze masie in de Turkse skòppel.

De skepper is nàg làng niet kloar. We kenne

alle kânte òp. Moar azze wêi

ûis âige têid van léjve géjve,

dan wòrre zômoar alle ressies red.

Dan kenne splinters ûit ’t rotte skot

éjvoluwéjre tot

’n pôendje goddelijk gerôkte âil.

De grôte ôge van de bappies stràk gericht,

vòl erg ònvrôme andàcht, òp de rôende rokke

van ’t koor. Gelukkig doet ’t masie

àchter ze alvàst de péjnitentie bidde.

’t Binne vréjmde véjgels òp dat tafeltje.